Vriendschap in de klas als je een handicap hebt

DELFSHAVEN – Furkan (11) en Mohamedsire (11) zitten in groep 7/8C van de Emmausschool. Furkan: ‘Ik heb cerebrale parese (CP). CP is een hersenbeschadiging waardoor ik niet goed kan bewegen. Mijn hersenen kunnen mijn spieren niet goed aansturen. Mohamedsire is mijn maatje. Hij helpt mij als ik hulp nodig heb.’ Furkan en Mohamedsire vertellen in Kinderkrant Jong010 hoe zij elkaar helpen in de klas. 

Kinderkrant Jong010 biedt de mogelijkheid om het thema 'anders zijn' op een laagdrempelige manier bespreekbaar te maken. Bovendien kunnen kinderen die een beperking hebben of chronisch ziek zijn meer op de voorgrond treden.

Tekst en foto's Suzanne Huig

Furkan probeert zoveel mogelijk te lopen

Zuurstoftekort bij de geboorte

Furkan: ‘Ik ben 3 maanden te vroeg geboren. Ik heb tijdens mijn geboorte of vlak daarna zuurstoftekort gehad. Mijn hersenen zijn daardoor beschadigd. Mijn hersenen kunnen mijn spieren niet goed aansturen door de beschadiging. Ik heb daardoor veel moeite met bewegen en ben snel moe. Ik kan door de hersenbeschadiging ook niet goed horen met mijn linkeroor.’ 

Spastische benen

 
‘Mijn benen zijn spastisch. Dat betekent dat er altijd een soort spanning en kramp in mijn benen zit. Mijn benen willen steeds zelf bewegen als ik bijvoorbeeld zit of sta. Ik heb daardoor veel moeite met lopen. Ik loop door de spanning en kramp altijd een beetje op mijn tenen’, vertelt Furkan. Furkan draagt iedere dag een paar uur spalken. ‘Spalken zijn langwerpige kunststof vormen. De spalken ondersteunen mijn benen. Ik leer door de spalken mijn voeten goed neer te zetten. Ik hoop daardoor beter te leren lopen en rennen’, legt Furkan uit. 
 

Hulp in de buurt

Mohamedsire: ‘Ik help Furkan als ik zie dat hij ergens moeite mee heeft. Furkan valt ongeveer 3 keer per week als hij loopt. Hij heeft zijn benen dan even niet goed onder controle. Ik help hem dan met opstaan. Ik help Furkan graag.’ Furkan: ‘Ik vind het heel fijn dat Mohamedsire er altijd is om mij te helpen. Hij blijft altijd bij me in de buurt. Ik weet dat hij er voor mij is als iets niet lukt of als ik pijn heb. Ik voel me daardoor zelfverzekerder op school.’
 

Furkan en Mohamedsire zitten naast elkaarin de klas

Mohamedsire duwt de rolstoel van Furkan als hij moe is

Verschillende hulpmiddelen

Mohamedsire: ‘Furkan heeft thuis en op school verschillende hulpmiddelen. De hulpmiddelen zorgen ervoor dat hij zoveel mogelijk kan.’ Furkan: ‘Ik heb bijvoorbeeld een rolstoel. Ik probeer zoveel mogelijk te lopen. Ik ga in mijn rolstoel zitten als ik te moe ben om te lopen. Ik heb ook een speciale fiets met zijwieltjes. De zijwieltjes zorgen ervoor dat ik niet val als ik fiets.’ Mohamedsire: ‘Furkan heeft een speciale stoel en tafel in de klas. Hij kan aan zijn tafel goed zitten zonder pijn te hebben.’